Dat was afgelopen zomer. Ze kwamen aan met koffers vol kleding én verwachtingen. Onze eerste gasten, uit Nederland. Zoekend naar rust maar nog vol onrust in hun gezichten. Tegelijkertijd onze eerste ervaring als gastheer en -vrouw van iets dat we zelf nog nauwelijks durfden te noemen: een retreat, misschien?
Wat gebeurde er die dagen? Niet veel. En tegelijk: alles.
Er werd gelopen, gezwegen, koffie gedronken met uitzicht.
Er werd heel veel geslapen, gelezen, gekeken naar de lucht (de eerste vier dagen).
Toen kwamen gesprekken. Eerst voorzichtig. Later open.
Voor ons voelde het als een bevestiging: deze plek is niet alleen van ons. Ze is ook een bedding voor wie even niet weet hoe verder. Of juist wil stoppen met ‘vooruit’.
Op de laatste ochtend zaten we samen op het terras. Niemand had iets groots gezegd. En toch was er iets veranderd.
In hen en in ons. Iedere keer weer gebeurt dat, weten we nu. Iedere keer weer totale rust en afstand van alles. Daarom is deze plek zo bijzonder. En wij, denk ik dan een beetje.
Niet omdat wij iets deden. Maar omdat we ruimte gaven. En omdat zij die ruimte durfden te nemen.
Je weet het eigenlijk nooit, of de blijdschap en rust die wij hier gevonden hebben ook overslaat op anderen. En dankzij onze eerste gasten wisten we op dat moment dat dat wel goed zat.
Lees meer over ervaringen van ons en van gasten in de categorie Retreats en ervaringen
